وقتی می فهمیم نفهمیدن هامون رو که دیر شده ....!

یکی دو روز گذشت.  در کیفم رو باز کردم تا وسیله ام رو از داخلش بردارم  که بوی عطر مشامم رو پر کرد . خنک بود و شیرین ٬ انقدر فوق العاده که کیفم رو آوردم جلوتر و چشمم رو بستم و لبخند زدم . بوی عطر داخل کیف مربوط به همون کاغذ تست عطر بود ؛ همونی کاغذی که بی تفاوت گرفته بودمش و انداخته بودمش داخل کیف .پشت و روی کاغذ رو نگاه کردم شاید که اسم عطر رو نوشته باشن ٬ نبود . فکر کردم ٬ بیشتر فکر کردم ٬ یادم نمیومد کدوم قسمت از خیابون بود که این کاغذ عطری رو گرفتم .

لعنتی ! بین چند صدتا مغازه از خیابونی که ازش گذری رد میشی میشه مغازه پیدا کرد ؟اونم مغازه ای که احتمالا تو خیابون اصلی نبوده و داخل یکی از چند ده تا پاساژ اون قسمت بوده . 

‌‌سه چهار  روز دیگه هم گذشت ... کاغذ عطری گم شد .... دیگه کیفم بوی عطر نمیداد .... 

‌

تلخ خندیدم ... .بار اول ِ این اتفاقا ؟ نشده تا حالا آدمی رو گذری ببینم و ندونم اسمش چیه و آدرسش‌ یا راه ارتباطی باهاش چیه و بعده ها بفهمم که چقدر خوب‌بوده ولی حیف که دیگه نمیتونم پیداش کنم و ببینمش ؟!