در راستای رفع ابهام :))

عشق های واقعی از دید من محبتی هست که نسبت به اعضای نَسَبی خانواده باشه مثل علاقه ی والدین به فرزندان و بالعکس ,یا محبتی که بین خواهر و برادرا و فرزندای خواهر و برادر هست ,همون محبتی  و علاقه ی یواش و تداوم دار .البته من ترجیحم اینه که تواین زمینه از واژه ی محبت استفاده کنم تا عشق ... 

و خب طبیعتا با تعاریف شخصی من همه ی اصطلاحات معمول این زمینه , معنای متفاوت و رقیقی  داره . اصطلاح "کراش داشتن روی کسی..." کاربرد این اصطلاح تو فرهنگ لغت شخصی من اینه که در حد صدم ثانیه یه ویژگی از یه نفر (حالا یاظاهری یا اخلاقی)جالب به نظر بیاد,همین . میدونید که ؟ ممکنه ااز یه نفر متنفر باشیدولی بازم بی تعصب که بهش نگاه کنید اپسیلون ویژگی مثبتی در لحظه ببینید  پس تضادی نداره:) 

دیگه این که انگار خیلی از ماها دوست داریم گاهی خودمون رو سرگرم کنیم و به عنوان تفریح فکر کنیم از قافله عقب نموندیم و گاهی یواشکی فکر کنیم از کسی خوشمون اومده یا کسی از ما خوشش اومده(خواهشا خوش اومدن رو با دوست داشتن یکی ندونید چون اینجوری خیلی چیزا زیر سوال میره) , خودمون هم میدونیم این فکر کردن ها یا خوش اومدن هاها قرار نیست تاثیری روی زندگی ما یاطرف مقابل بذاره یا اتفاقی بیفته ولی بالاخره ذهن ادمی هر ساعت هزاران رشته فکر داره و گه گاه باید یه جوری رشته جور کنه حتی شده واسه سرگرمی :))

پ.ن : اون دوستانی که از هورمون فقط تستوسترون رو می شناسن , اکسی توسین رو هم بشناسن !! اکسی توسین به هورمون عشق معروف هست... منم منکر وجود این هورمون  نیستم , حالا اون عزیزی که کامنت داد و  به خاطر نارسایی متن , اشتباه برداشت کرد , یه بار دیگه پاراگراف اول رو بخونه : نوشتم هر چی که هست گذرا و مقطعیه .... یعنی اکسی توسین هیچ وقت یک عمر ترشح نمیشه و گذراست.... یه جایی می خوندم نهایت مدت عشق پر سوز و گداز 3 سال هست که اونم به ندرت تا این حد طولانی میشه ... 

پ.ن 2 : موضوع این پست جوری هست که خیلی پارادوکس طور به نظر میرس و خیلی جای بحث توضیح داره  ... مثلا این که چجوری دو نفر از نسل های قبل تر 50 سال با هم زندگی کردن و هنوز به نظر می رسه چقدر با هم خوبن و....